do czytania i oglądania
Świerszczyk i mrówki
Z. Novák
Usiądźcie, dzieci przy mnie w krąg.
Mam dla was bajkę z leśnych łąk,
O dzielnych mrówkach jest to bajka
i o przygodach świerszcza-grajka.
pełen cudownych złotych lśnień.
Wstały już muszki, chrząszcze, mrówki,
pszczoły motyle, boże krówki...
Przy łące, gdzie się kończy las,
stał ni to zamek, ni to głaz.
Ale nie król miał w nim komnaty,
nie rycerze, ani pan bogaty.
Mieszkał w nim dzielnych mrówek ród.
Dewizą ich codzienny trud.
Wszystkie jak jedna ile siły
w mrowisku żywność gromadziły.
W brzęczenie muszek, pszczół i os
wplatał się czysty, dźwięczny głos.
Brzmiał rankiem, we dnie i wieczorem
wśród traw i kwiatów pod jaworem.
To świerszczyk rankiem skrzypki brał
i wszystkie piosnki jakie znał
wygrywał na przeróżne tony,
zawsze ochoczy, niestrudzony.
Brzmiały więc skrzypki cały czas,
wnet poweselał wokół las
i dalej tańczyć - nawet pszczoły
żwawo ruszyły w tan wesoły.
I tylko mrówki pośród traw
przejęte wagą własnych spraw,
chociaż ich wabi pieśń wesoła,
pilnie pracują w pocie czoła.
ostatni liść już z drzewa spadł,
deszcz leje zimny, wicher dmucha
- listopadowa zawierucha.
Nasz biedny świerszczyk został sam,
bezradnie biega tu i tam
i z wycieńczenia aż się słania.
Nikt już nie słucha jego grania.
Kiedyś miał wszędzie jadła w brud.
Dziś mu zagląda w oczy głód.
Gdzie ma się udać? W którą stronę?
Skrzypki już dawno rozstrojone...
A potem śnieg zasypał świat.
Zziębnięty świerszcz na ziemię padł,
na skrzypki śnieżne płatki płyną...
Czyżby mu przyszło marnie zginąć?
Uratowany! Będzie żył!
Chociaż utracił tyle sił.
W mrowisku mrówki jadło znoszą
i grzecznie pana Świerszcza proszą.
Aby do stołu z nimi siadł
i smakołyków krocie zjadł.
A gdy już dobrze się posilił,
wtedy ze wstydem głowę schylił:
"Byłem niemądry, wiem to sam.
Jakże się dziś odwdzięczyć mam?"
"O tym już nie myśl świerszczu miły,
to myśmy tobie dług spłaciły,
bo dzięki pięknej pieśni twej
nam wszystkim w pracy było lżej.
A teraz bardzo cię prosimy,
wyczaruj lato w środku zimy!"
"Chętnie", rzekł świerszcz, od stołu wstał,
wziął skrzypki, no i grał, grał, grał...